Analiza wygranej i przegranej w sporcie okazuje się tylko pozornie prosta. Psychologia sportu pozwala szerzej spojrzeć na te lub inne pojęcia związane z aspektami psychologicznymi występującymi w sporcie. Ma to również na celu prognozowanie pewnych zjawisk i poprawę osiągnięć danego zawodnika.
Kto ma predyspozycje do sportu?
Ogólne spojrzenie na temat nie jest wystarczające. Psychologia sportu w zależności od dyscypliny wskazuje na różne cechy charakteru predysponujące do uprawiania danego sportu. Nie od dziś wiadomo, że to sfera mentalna niejednokrotnie przesądza o zwycięstwie. Jako kluczowe cechy osobowości psychologia sportu wymienia takie cechy jak: upór, konsekwencja, skłonność do ryzyka i umiejętność krytycznego spojrzenia na własną osobę i swoje osiągnięcia. Połączenie wszystkich tych cech przekłada się na jakość treningu i chęć do regularnej walki ze słabościami, która jest podstawą w dążeniu do sukcesu. W dyscyplinach takich jak gimnastyka artystyczna, czy łyżwiarstwo figurowe ważna jest duża odporność psychiczna, ponieważ w tej kategorii sportu są oceniane nie tylko umiejętności, ale również wygląd i budowa ciała. W sportach walki ważna jest pewność siebie i skoncentrowanie na celu.
Czemu służy psychologia sportu?
Główną przyczyną porażki w sporcie jest słaba psychika. Określenie przyczyny tego problemu sprawiło, że rola psychologii sportu wzrosła. Pozwala ona nie tylko zdiagnozować słabe strony zawodnika, obserwować zjawiska i procesy, a także prognozować ich rozwój. Wszystko to sprawia, że psychologia sportu jest konieczna do zrozumienia prawidłowości, które przesądzają o sukcesie lub porażce danego sportowca. W ten sposób można też wytłumaczyć pasmo sukcesów najlepszych zawodników. Sukces nie tylko motywuje do dalszych zwycięstw, ale też jest dowodem na to, że przekraczanie własnych granic popłaca. Konsekwencja i ciągłe poczucie celowości sprawia, że wybitni sportowcy nie ograniczają się jedynie do jednego zwycięstwa.
